ทริปดอยอ่างขาง: เหาะกลับ*

มาถึงได้แวะเที่ยวกันก็หลายที่แล้ว พระอาทิตย์ขึ้นก็ดูแล้ว ก็เริ่มเดินทางกลับเข้าเมืองกันต่อเพื่อมาเสียตังค์ ก็ได้เวลากลับบ้านเสียที

จากถนนคนเดินไปสนามบินเชียงใหม่ ไม่ไกลเท่าไรเลย ๑๐-๑๕ นาทีเอง เร็วจนพวกเราแบบว่า “เฮ่ย.. ใกล้จัง”

เราบินกลับโดยสายการบิน Air Asia เที่ยวบิน FD3237

ไปถึงเสียเวลาไปกับการ check-in เพราะเครื่องขัดข้อง ต่อแถวกันกว่า ๑๕ นาที กว่าจะได้ check-in แล้วด้วยกระเป๋าเดินทางใบโตของฉัน ก็ต้องมาเดาใจว่า ควรจะโหลดไหม แต่เพราะมันหนักไม่เกิน ๗ กิโล (หนักแค่ ๔.๕) หนึ่งเลยบอกว่าไม่ต้องโหลด ประหยัดไป ๑๐๐ บาท

เดินไปก็บ่นไปว่า.. เอ.. จะเกิดอาการซวย เขาไม่ให้เอาแค็บหมูขึ้นเครื่องไหมหนอ แต่ระหว่างที่พูดอยู่.. หันหลังไป เจอสองสาว หิ้วแค็บหมูถุงใหญ่มากกกกกกก ใหญ่กว่าของฉัน ๕ เท่า อย่างกับซื้อยกลังมา.. check-in แล้วเหมือนกัน..

“เออ.. ขึ้นเครื่องได้เป็นแน่ ไม่งั้น ๒ สาวนี้คงไม่มั่นใจอย่างนี้”

ของที่เรา “ร่วมกันโหลด” คือ กล่องกระดาษที่แพ็คอาหาร และของฝากที่ซื้อจากกาดหลวง ๒ กล่องใหญ่

ไปถึง คนเพียบเลย.. มีต่อคิวกันแล้วด้วย แต่เขายังไม่เปิดให้เข้าไป เราก็เลยคิดกันว่า.. ชั่วโมงเดียว ไม่ได้นั่งด้วยกัน คงไม่เป็นไร นั่งรอชิลๆ ดีกว่า

ระหว่างรอ พี่แจ๊คบอกว่า “เดี๋ยวให้รอดูปรากฏการณ์บางอย่างตอนที่เขาเปิดให้เข้าไปขึ้นเครื่องได้แล้ว” ฉันก็งง อะไรเหรอ?

มาถึงบางอ้อ เอาตอนที่ คุยๆ กันอยู่ แล้วก็มีเสียงพรึบพรับ ทุกคนลุกจากเก้าอี้ที่นั่งอยู่ รู้ตัวอีกที ต่อแถวกันหมดแล้ว.. ไม่ถึงนาทีเลยนะ ไวจริงๆ คนเยอะๆ ที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้ก่อนหน้านี้ ได้เรียงตัวเข้าแถวเป็นที่เรียบร้อยแล้วเอย..

“เห็นหรึอยัง ปรากฏการณ์ที่ว่าน่ะ?” ๕๕๕ อืมๆ เห็นแล้ว ชัดเจน น่าจะมีจดเวลาลง Guinness Book นะ

ฮ่าฮ่าฮ่า

พอเราได้เข้าไป ก็เดินๆๆๆ กันไป ดูแล้วว่า จะวิ่งไปทำไม ทางเข้าก็เล็กนิดเดียว แต่ว่า.. อยู่ๆ หนึ่งก็ “แกล้งวิ่ง” แถ่ดๆๆๆ ทำให้เพื่อนที่เหลืออยู่ข้างหลัง วิ่งถามเฉยเลย.. แล้วฮามาก คนที่วิ่งตามก็วิ่งโดยไม่รู้ตัวว่าทำไมต้องวิ่ง แต่เพื่อนวิ่ง ก็วิ่งบ้าง อย่างนี้เขาเรียกว่า “เชื่อเพื่อน” นะเนี่ย

ฝรั่ง ๒ คนที่อยู่หน้าเรา (นั่งรอขึ้นเครื่องใกล้ๆ เราด้วย) พอได้ยิน และเห็นเราวิ่งเช่นนั้น ก็กางมือออกด้านข้าง กะว่า ไม่ให้เราแซง.. ๕๕๕ (อันนี้พี่แจ๊คที่อยู่หน้าสุดบอก) แล้วเขาก็ขำกันใหญ่

สงสัยจะตกใจ คนไทยพวกนี้ ทำอะไรกัน ๕๕๕๕๕๕๕๕

.

.

และถึงกรุงเทพฯ อย่างปลอดภัย แบ่งของออกจากกล่อง ของใครของมัน ไม่มั่ว เพราะเขียนชื่อไว้

กลับบ้านได้.. แม่มารอรับอยู่แล้ว (นั่งรถเมล์มารับนะ สุดยอดดด ฮี่ฮี่)

นั่ง taxi กลับบ้านราคา ๓๑๓ บาท และมีค่าเรียกอีก ๕๐ บาท ขึ้นทางด่วนเที่ยวเดียวด้วย ดึกแล้ว เลยรู้สึกว่าไม่ไกลเท่าไร

..

.

รูปโดย.. มุก โก๊ะ ป้อม พี่แจ็ค หนึ่ง โม พี่บอย
(รวมกันทุกคนแล้ว มีรูปราว ๒ พันกว่ารูปได้ และยังไม่รวมวีดีโอที่ถ่ายไว้ ซึ่งพอนับๆ แล้ว ก็ประมาณ ๗-๘ กิกกะไบต์)

* * *

งานนี้สนุก ฮาเฮ เป็นกันเอง ไม่มีใครเรื่องมาก ชอบๆ แมนๆ กันทั้งนั้นเลย นี่ก็เห็นเริ่มคิดกันแล้ว ว่างานหน้าไปไหนกันอีก.. ไปด้วยน้า.. ติดใจสุดๆ ต้องขอบคุณโก๊ะ หัวหน้าทริปนี้ ที่จัดการให้หลายๆ อย่าง ฉันจ่ายแต่เงินอย่างเดียวเลย

หนุก หนุก..